فضاهاي سبز شهري نوعي از سطوح كاربري زمين شهري با پوششهاي گياهي انسان ساخت است كه دارای ارزش اجتماعی یا اکولوژیکی مي باشند.
فضای سبز  شهری ،بخشی از فضا های باز شهری است که عرصه های طبیعی یا اغلب مصنوعی آن ،زیر پوشش درختان ،غنچه ها ،بو ته ها،گل ها ،چمن ها و سایر گیا هانی است که بر اساس نظارت و مدیریت انسان با در نظر گرفتن ضوابط و قوانین و تخصص های مرتبط با آن برای بهبود شرایط زیستی و رفاهی شهروندان و مراکز جمعیتی غیر روستایی ،احداث و حفظ و نگهداری می شوند (سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور،1380)
    انواع فضاهای سبز
فضاهاي سبز در وهله نخست به فضاهاي سبز و سطوح سبز، و در مرحله بعد به شهري و غيرشهري تقسيم مي شوند.

تفاوت فضاي سبز و سطوح سبز از نظر اكولوژيكي در اين است كه سطوح سبز (مثلاً زمين ورزشي  چمن كاري شده) نمي تواند مانند فضاي سبز شبه جنگلي در كاهش آلودگي صوتي مؤثر باشد و يا به نحو مطلوبي سبب كاهش دما شود. از اين رو می توان فضا ی سبز را از نظر اکولوژیکی به چند دسته مختلف تقسیم بندی نمود.
براساس اين تقسيم بندي، فضاها و سطوحي كه با كاربري فضاي سبز در شهرها ارتباط پيدا مي كند، فضاهاي سبز عمومي ، نيمه عمومي و خياباني و سطوح سبز عمومي، خياباني و چمن هاي ورزشي را شامل مي شود........

فضاهاي سبز عمومي 
 آن نوع از فضا های سبز شهری هستند که  عموم مردم براي گذراندن اوقات فراغت ،تفريح و مصاحبت با دوستان و گرد همایی اجتماعی و فرهنگی  از آنها استفاده می کنند. وجود نیمکت،روشنایی،آبخوری،دست شویی،کف سازی،معابر و دسترسی از مو لفه های فضای سبز به شمار آمده و این نوع فضای سبزمعمولاً «پارك» ناميده ميشود. در واقع فضاي سبز عمومي (اجتماعي) شامل فضاهاي سبز عمومي مجهز به خدمات و تسهيلات مي با شد.
فضاهاي سبز نيمه عمومي 
آن دسته از فضاهای سبزی هستند که مورد استفاده عموم مردم قرار نمی گیرند ولی تا حدودی دارای ارزش اجتماعی هستند مانند محوطه‌هاي باز ادارات ، پادگانها و بيمارستانها ، نمونه‌هايي از اين فضا مي‌باشند.
فضاهاي سبز خياباني ، درختكاري حد فاصل مسيرهاي پياده‌رو و سواره‌رو و همچنين فضاهاي ميادين و يا زمينهاي پيرامون بزرگراهها و خيابانها را شامل ميشود. (حسین زاده دلیر ،1371)
فضای سبز خصوصی 
این دسته از فضاهای سبز فقط از نظر اکولوژیکی موثر هستند و از نظر اجتماعی تاثیر چندانی ندارند زیرا مورد استفاده عموم مردم قرار نمی گیرند. مثلا باغ ها و فضای سبز ویلاها.
سطوح سبز شهری 
سطوح سبز شهري نيز زمينهاي ورزشي چمنكاري شده و جزيره‌ها و لچكيهاي كنار خيابان را شامل ميشود كه عمدتاً جنبه زيبايي شناختي دارد و تا حدي نيز واجد بازدهي اكولوژيكي مي‌باشند. بطور كلي مي‌توان گفت كه بخش قابل توجهي از فضاي سبز در طرحهاي شهري را فضاي سبز عمومي تشكيل ميدهد كه به دليل بازدهي اجتماعي و اكولوژيكي به طور همزمان از اهميت بالاتري برخوردار است.
    تعریف سرانه فضای سبز شهری
مفهوم سرانه فضای سبز  تنها می تواند در مورد فضا های سبز شهری به کار رود که برای گذراندن او قات فراغت ،بازی تفریح  تدارک دیده شده اند در غیر اینصورت وازه سرانه نمی تواند معنایی منطقی داشته باشد .

تعریف پارک
پارک فضایی عمومی است و دارای نقش های زیست محیطی،تفرجی و ساختاری است.
در فرهنگ آکسفورد:پارک به قطعه زمیی بزرگ محصور و عموما با درختزار و چمن گفته می شود و قطعه زمینی با استفاده تفرجگاهی اختصاص داده می شود.
در فرهنگ کشاورزی:منطقه بازی است که بطور طبیعی در یک ناحیه جنگلی وحود دارد و مناطقی است که برای استفاده عمومی کنار گذاشته می شود.(سازمان پارک ها ،1391)
فرهنگ استاندارد دانشگاهی:
پارک قطعه زمینی است درداخل یانزدیک شهر هاکه معمولا با امکاناتی نظیر زمین های بازی،گردشگاه ها وزمین های ورزشی برای استفاده عمومی تجهیز می شود و پارک قطعه زمینی مشتمل بر درختزار و چمن در پیرامون شهر هاست.

  انواع طبقه بندی پارک
پارک ها بر حسب شکل،خصوصیات منطقه ای،اقلیمی و نحوه استفاده به شرح زیر هستند:
1-    پارک های جنگلی
این پارک ها به ۲ گروه تقسیم می شوند:
الف)دست کاشت:مجموعه جنگلی دست کاشت، در جهت تامین اهداف تفرجی،اقتصادی و زیست محیطی که با فنس کشی یا دیوار کشی می توان آن را از سایر بخش ها جدا کرد.
ب) طبیعی :مجموعه جنگلی طبیعی با محدوده ای معین در جهت تعیین اهداف تفرجی،اقتصادی و زیست محیطی.

2-    پارک های ملی
مناطق حفاظت شده ای که به منظور حفاظت و تفرج تحت مدیریت قرار می گیرندو می توانند شامل مناطق خشکی و دریایی طبیعی باشند.

3-    پارک های عمومی(سازمان پارک ها و فضای سبز شهر مشهد)

-    طبقه بندی پارک ها بر اساس ویژگی اصلی
پارک های طبیعی
پارک مصنوعی

برای هر پارک، زمین بازی، محوطه دانشگاه، یا مرکز خریدی که بازدید میکنید، یک فکر، نقشه تخصصی در نگریستن و عملکرد فضای بیرون وجود داشته است. بنابراین برای طراحی هر منظری نیاز به طراح فضای سبز می باشد.

حتی کسانی که برای خود شغل طراحی فضای سبز را برنامه ریزی نکرده اند، دوره های طراحی فضای سبز ممکن است در زمینه های مرتبط، مانند برنامه ریزی شهری و یا حفاظت از محیط زیست سودمند باشد. طراحی فضای سبز یک رشته ی دارای متقاضی و رو به رشد است. به گزارش آمار کار ایالات متحده امریکا، شاغلان طراحی فضای سبز در طول دهه ۲۰۰۸-۱۸، ۲۰% افزایش پیدا خواهند کرد. که این از میانگین تمام مشاغل بسیار سریعتر است.

این روند رشد بدیل ساخت و سازهای جدید و توسعه مجدد ساختمان های موجود است. به عنوان مثال، پروژه های توسعه پایدار وزیست محیطی مانند بام های سبز نیز انتظار می رود تقاضا شوند، بنابراین دوره های طراحی فضای سبز در این محدوده ها میتواند مفید باشد.

  شناخت کلان
    شناخت میانی
    شناخت خرد سایت

   تقسیم بندی فضای سبز
    ضوابط طراحی پارک های شهری و بررسی ویژگی های هر کدام
    معرفی پارک های شهری و بررسی وی
    ضوابط طراحی کاشت در پارک ها
    ضوابط محدوده بازی کودکان در پارک ها
    ضوابط انتخاب و مکان یابی و جانمایی مبلمان های پارکی
    اصول نورپردازی گیاهان و مجسمه ها در فضاهای سبز
    اصول طراحی پارک های جنگلی و تفرجگاه ها

    باغ ایرانی
    باغ ژاپنی
    باغ انگلیسی
    باغ فرانسوی

تقویم باغبانی
    نحوه هرس گیاهان زینتی و زمان هرس
    کود دهی و تغذیه
    کاشت گیاهان در فضای سبز
    جا به جایی گیاهان در فصول مختلف
    آبیاری و نیاز آبی گیاهان

  اصول زیبایی شناسی در منظر
    نحوه طراحی کاشت منازل و مجتمع های مسکونی و معرفی گونه های مناسب
    طراحی کاشت در پارک های شهری
    طراحی کاشت و معرفی گونه های مناسب پارک های جنگلی و تفرجگاه ها
    الگوی طراحی کاشت معابر شهری و معرفی گونه های مناسب( تندرو، کندرو،معابر عبور عابر پیاده، میادین، ریفیوژها، تقاطع ها، رمپ و لوپ و …)
    تکنیک های طراحی کاشت در فضاهای رسمی و مجتمع های اداری و تجاری
    اصول احداث باد شکن های زنده  و کمربندهای سبز

گیاه شناسی

    مباحث کلی و عمومی
    معرفی درختان و درختچه های زینتی ( همیشه سبز و خزان کننده)
    معرفی بوته های دائمی و چند ساله
    معرفی گل های فصلی ( پیازی و غیز پیازیی)
    معرفی گیاهان پوششی ( چمن و سایر گیاهان پوششی)
    معرفی گیاهان آپارتمانی